Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

Από τον λαό. Με τον λαό. Για τον λαό.

Από τον λαό. Με τον λαό. Για τον λαό.

Άρθρο του Κώστα Καββαδία

Κέρκυρα, 26/06/2015

Γιάννης Ρίτσος: Αν η ελευθερία δε βαδίζει στα αχνάρια του αίματος μας εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα.

Α. Τσίπρας προς Τουσκ: Η Ελλάδα έχει 1,5 εκ. ανέργους, 3 εκ. φτωχούς και χιλιάδες οικογένειες που ζουν χωρίς εισόδημα, μόνο με τη σύνταξη των παππούδων τους. Αυτό δεν είναι παιχνίδι. Μην υποτιμάτε μέχρι που μπορεί να φτάσει ένας λαός όταν αισθανθεί ταπεινωμένος.

Τη στιγμή που γράφω τούτες τις λέξεις οι διαπραγματεύσεις βρίσκονται σε οριακό σημείο κι όλα τα σενάρια φαίνονται να είναι ανοιχτά. Όλα τα σενάρια εκτός από εκείνο της υποταγής της Ελληνικής Κυβέρνησης. Κόντρα σε όλους και σε όλα. Με λάθη και αδυναμίες αλλά με ειλικρίνεια και εντιμότητα.

Οι εταίροι πιέζουν έχοντας ένα και μοναδικό στόχο, όχι απλά να ταπεινώσουν τη Κυβέρνηση αλλά να προκαλέσουν Κυβερνητική εκτροπή. Η Αντιπολίτευση μάχεται με λύσσα για ένα σκοπό, τη Κυβερνητική εκτροπή. Τα συστημικά ΜΜΕ παραπληροφορούν και τρομοκρατούν μ’ ένα μονάχα όνειρο, τη Κυβερνητική εκτροπή. Όλοι επιθυμούν την επιστροφή στη κανονικότητα που μας χάριζαν τα Μνημόνια με ότι αυτό συνεπάγεται. Η αστική τάξη βγήκε στους δρόμους απροκάλυπτα γι αυτό το σκοπό. Παλεύουν μαζί συστρατευμένα χωρίς καν να κόπτονται για το καλό του λαού και της πατρίδας όπως κάποτε ψευδώς διατυμπάνιζαν.

Δίνουν κι εκείνοι τη δική τους μάχη κάθε μέρα απατώντας με το καλύτερο τρόπο σε εκείνους που θεωρούν πως οι ιδεολογίες έχουν πια πεθάνει. Μας υπενθυμίζουν συνεχώς πως έχουμε πόλεμο. Ταξικό πόλεμο. Επιθυμούν διακαώς δύο πράγματα. Να συνεχιστεί με κάθε τρόπο η πολιτική της λιτότητας σαν ένα αντίστοιχο TINA της Θάτσερ και να καταπνιγεί με ωμότητα και προς παραδειγματισμό κάθε προσπάθεια υπόδειξης ενός άλλου δρόμου, ιδίως αν αυτός ο δρόμος τάσσεται υπέρ του κόσμου της εργασίας και στοχεύει το κεφάλαιο.

Κάπου εδώ στριμώχνεται κι ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς που αντί να αντιληφθεί τη κοινωνική του χρησιμότητα σ’ αυτόν το ταξικό πόλεμο, περιορίζεται σε διλήμματα που δεν αφορούσαν ποτέ την Αριστερά σαν χώρο. Νομισματικά ψευτοδίπολα. Η Αριστερά ιστορικά ασκούσε τις πολιτικές της με γνώμονα τα συμφέροντα των υποτελών και όχι με βάση κάποιο νόμισμα. Η Αριστερά από τις καταβολές της προέβαλε τον διεθνισμό, τον ταξικό διεθνισμό και όχι την εθνική απομόνωση, γιατί εχθρός της στη πάλη των τάξεων ήταν πάντα το κεφάλαιο ντόπιο ή διεθνές.

Ας επιστρέψουμε όμως στη πραγματικότητα. Συνήθως λοιπόν τέτοιες συγκρούσεις όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα προκαλούν ιστορικές τομές στο πολιτικό πεδίο. Η αλήθεια είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ και η σημερινή Κυβέρνηση έχουν προκαλέσει ουκ ολίγες τομές σε μικρό χρονικό διάστημα. Αυτές λοιπόν οι συγκρούσεις κρίνονται συνήθως απ’ τον συσχετισμό δυνάμεων. Ο συσχετισμός δύναμης του αντιπάλου, τεράστιος και αναλύθηκε πιο πάνω. Ο δικός μας συσχετισμός δύναμης ένας και μοναδικός. Ο κυρίαρχος λαός και οι δικές του ανάγκες. Ο φόβος δεν πρέπει να βρίσκεται στη πλευρά τη δική μας και του λαού αλλά στους δανειστές και στους συμμάχους της. Οφείλουμε να παραμείνουμε ειλικρινείς, συνεπείς και ταξικά μεροληπτικοί. Να αντιληφθούμε το βάρος που έχει πέσει στις πλάτες μας και το καθήκον που ο λαός αποφάσισε να αναλάβουμε. Να έχουμε στο μυαλό μας τι θα συμβεί στο πολιτικό σκηνικό της χώρας σε ενδεχόμενη αποτυχία της Κυβέρνησης.

Να στοχεύσουμε λοιπόν σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις που θα αποτελέσουν μια ουσιαστική Ρήξη. “Τσάκισμα” της λιτότητας σε διεθνές επίπεδο για την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού αλλά και των λαών της Ευρώπης. Αναδιανομή του πλούτου με ριζοσπαστικό τρόπο υπέρ του κόσμου της εργασίας. Να επιλέξουμε με ποιον είμαστε με σαφήνεια και πράξεις. Είναι προφανές πως δεν μπορούμε να είμαστε με κανέναν άλλον παρά μόνο με τα λαϊκά συμφέροντα. 

Από τον λαό. Με τον λαό. Για τον λαό.

Κώστας Καββαδίας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου