Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

Ομιλία της βουλευτού Κέρκυρας του ΣΥΡΙΖΑ Φωτεινής Βάκη στη συζήτηση του νομοσχεδίου για την ανθρωπιστική κρίση.


Ομιλία της βουλευτού Κέρκυρας του ΣΥΡΙΖΑ Φωτεινής Βάκη στη συζήτηση του νομοσχεδίου για την ανθρωπιστική κρίση.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο όρος «ανθρωπιστική κρίση» παραπέμπει σε φυσικές καταστροφές ή πολέμους, είτε είναι απόρροια ανατροπής της φυσικής τάξης πραγμάτων -τέκνο της φυσικής αναγκαιότητας- είτε είναι παρεπόμενο πολέμων. Και ο πόλεμος είναι αναστολή της δικαιικής τάξης και οπισθοχώρηση σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Δυστύχησε ο όρος να αποτυπώσει και να βαπτίσει μια κατάσταση φτώχειας, εξαθλίωσης, αλλά και μια κατάσταση απαξίωσης και ευτελισμού της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας σε ευρωπαϊκή χώρα του 21ου αιώνα. Θέλησε ο όρος να εκδικηθεί τις ιδρυτικές αξίες της Ευρώπης του διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης.

Αν για τον 18ο αιώνα η φτώχεια θεωρείτο ατομική ευθύνη και αποκλίνουσα συμπεριφορά, για τον 21ο αιώνα γίνεται συνώνυμη μιας αδήριτης αναγκαιότητας, φυσικό φαινόμενο και μετανεωτερική ειμαρμένη πέρα και έξω από πολιτικές βουλήσεις. Η φτώχεια, οι φτωχοί γίνονται «καύσιμο υλικό» και η αναγκαία ανθρωποθυσία που επιβάλλουν τα προγράμματα του νεοφιλελευθερισμού.

Για πρώτη φορά μετά τον β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο υπάρχουν άνθρωποι πλεονάζοντες. Υπάρχουν οι περιττοί που θα αφεθούν να σήπονται στις παραγκουπόλεις, στα πεζοδρόμια και στα σκουπίδια. Οι ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι, το κομμένο ρεύμα, τα λουκέτα και τα συσσίτια γίνανε η έμπρακτη άρση κάθε έννοιας προόδου, εφόσον η νέα γενιά είναι η πρώτη μεταπολεμική γενιά που οι όροι διαβίωσής της είναι σαφώς χειρότεροι από αυτούς της προηγούμενης.

Είναι η γενιά που εγκλωβίσατε οι πρώην κυβερνώντες στο δίλημμα της μετανάστευσης ή της εσαεί παραμονής στο παιδικό δωμάτιο, προσμένοντας το θαύμα των 300 ευρώ μηνιαίως.

Το νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης είναι το πρώτο νομοσχέδιο της νέας Κυβέρνησης. Η κριτική που δέχεται, σύμφωνα με την οποία είναι ένα είδος φιλανθρωπίας, είναι ψίχουλα και ελεημοσύνη, μου θυμίζει –επιτρέψτε μου- το παντεσπάνι της Μαρίας Αντουανέτας προς ένα πεινασμένο λαό που ζητούσε ψωμί. Αυτό που χλευάζετε ως ψίχουλα έχετε συνειδητοποιήσει πόσο σημαντικό είναι για ό,τι απέμεινε πάνω στον ερειπιώνα που άφησε ο νεοφιλελεύθερος οδοστρωτήρας;

Το νομοσχέδιο αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης δεν είναι φιλανθρωπία και ελεημοσύνη, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Άλλωστε, το νομοσχέδιο συμπληρώνεται και από τα άρθρα για την καταπολέμηση της διαφθοράς μέσω αλλαγών της διοικητικής δομής που θα αναβαθμίζουν και θα ενισχύουν τους απαξιωμένους στα προηγούμενα χρόνια ελεγκτικούς μηχανισμούς, ούτως ώστε να υπάρξουν επιτέλους έσοδα που θα δημιουργούν τις προϋποθέσεις οικοδόμησης ενός κοινωνικού κράτους και θα διασφαλίζουν την ισότιμη πρόσβαση όλων των πολιτών σε κοινωνικά αγαθά που η προηγούμενη Κυβέρνηση εκφύλισε σε εμπορεύσιμα είδη.

Δεν κάνουμε φιλανθρωπία. Κοινωνική πολιτική κάνουμε. Η κοινωνική πολιτική, όμως, προϋποθέτει θεσμούς και κράτος δικαίου. Και το κράτος δικαίου δεν υποθάλπει φορολογικούς παραδείσους, δεν υποθάλπει μίζες, ούτε κρύβει σε συρτάρια και στικάκια λίστες.

Επιπλέον, αυτό το οποίο εγκαλείτε και απαξιώνετε ως φιλάνθρωπο νομοσχέδιο, ως ασπιρίνη και ελεημοσύνη χθες έκανε κάποιον κ. Κοστέλο να δηλώνει ανερυθρίαστα ότι η ψήφιση του θα ισοδυναμεί με μονομερή ενέργεια.

Εις πείσμα των καιρών, εις πείσμα της στρατηγικής επένδυσης στο φόβο και στον τρόμο, στη δημοσιονομική ασφυξία, στη δαμόκλειο σπάθη του χρέους που γίνεται πρόσχημα και άλλοθι απορρύθμισης εργασιακών σχέσεων και περιστολής δικαιωμάτων, μηχανισμός επιτήρησης και τιμωρίας, εις πείσμα του αγώνα και της αγωνίας για αριστερή παρένθεση που δεν τελεσφόρησε, εις πείσμα μιας ιδιότυπης «ιεράς συμμαχίας» της Ευρώπης που αντιδρά σπασμωδικά στους κραδασμούς και στην αμφισβήτηση του «there is not alternative» και του φονταμενταλισμού των αγορών και συμπεριφέρεται ως αν δεν έγιναν ποτέ εκλογές στη χώρα, περιφρονώντας τη λαϊκή κυριαρχία και τη δημοκρατία –άλλωστε, τι είναι η δημοκρατία μπροστά στις αγορές;- ψηφίζουμε το πρώτο νομοσχέδιο.

Για κάποιους, βέβαια, μέσα στην Αίθουσα όλα αυτά είναι λαϊκισμός, όπως λαϊκισμός και αντιευρωπαϊσμός είναι και σύμφωνα με ένα κείμενο που κυκλοφόρησε πρόσφατα να μη λοιδορούμε και υβρίζουμε τον καλύτερο χρηματοδότη της χώρας, που είναι η Γερμανία.

Ο χειρότερος λαϊκισμός, ο χειρότερος αντιευρωπαϊσμός, όμως, είναι οι πολιτικές που απαξιώνουν τη λαϊκή εντολή, που εκτελούν τη δημοκρατία και κατεδαφίζουν κοινωνικό κράτος και δικαιώματα. Ο χειρότερος αντιευρωπαϊσμός είναι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που γεννούν τη φτώχια, την κρίση, τους περιττούς, τους χιλιάδες μετανάστες χωρίς δικαιώματα με το μόνο να τους έχει απομείνει τη βιολογική τους υπόσταση, τη μισαλλοδοξία και τον φασισμό. Είναι η πολιτική που γεννάει την υπαρξιακή κατάσταση του τρομοκρατημένου και χρεωμένου ανθρώπου που πρέπει να αισθάνεται ένοχος για τη μοίρα του.

Δεν εξαντλεί, προφανώς, το παρόν νομοσχέδιο τη σοσιαλιστική προοπτική και δεν είναι η εφόρμηση στα ουράνια. Είναι, όμως, όπλο που θα μας βοηθήσει να δώσουμε τις επερχόμενες μάχες. Είναι μία σκαλωσιά πάνω στην οποία μπορεί να οικοδομηθεί μια διαφορετική κοινωνία, της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης.

Ευχαριστώ πολύ.

 

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου