Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

Ο ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΟΥ

Ο ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΟΥ


* του Περικλή Ραράκου

Γεννήθηκα το 89’

Δεν πρόλαβα καν να γίνω 26 χρονών και καλούμαι για τέταρτη φορά να ψηφίσω σε βουλευτικές εκλογές. Εκλογές, που προηγούνται από μια προεκλογική περίοδο που μυρίζει τρομοκρατία από τις ατελείωτες προειδοποιήσεις της συγκυβέρνησης για τον κίνδυνο ΣΥΡΙΖΑ.

Εκλογές που χαρακτηρίζονται από άδικους αποκλεισμούς 18χρονων ψηφοφόρων και επιστράτευση κάθε είδους celebrity για να κοσμήσει με την δημοφιλία του το γεμάτο σκάνδαλα, διαφθορά και οικογενειοκρατία ψηφοδέλτιο της ΝΔ.

Η γενιά μου είναι μια γενιά που ο Θεός της έδωσε ευχή και κατάρα να μεγαλώσει μέχρι τα 18 χωρίς κανένα σοβαρό πρόβλημα. Μια γενιά χωρίς κατοχή, χωρίς εξαθλίωση, χωρίς πείνα και φτώχεια. Μια γενιά που δεν σφυρηλατήθηκε στις δυσκολίες αλλά βγήκε από τα ζεστά καλούπια του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού.

Με τους περισσότερους συνομήλικους μου, όταν η συζήτηση τυχαίνει να πλανάται γύρω από την πολιτική, καταλήγει σε δυσπιστία και στο τσουβάλιασμα του τύπου «όλοι πουλημένοι είναι», χωρίς περεταίρω εμβάθυνση. Αυτό κατά την άποψη μου δηλώνει έλλειψη ενδιαφέροντος, καθρεφτίζοντας παράλληλα το προφίλ του μέσου Έλληνα νέου ψηφοφόρου.  Εδώ πρέπει να επέλθει ριζική τομή. Ενώ οι παππούδες μας φώναζαν για λαοκρατία και οι γονείς μας οργάνωναν πορείες για το Πολυτεχνείο, η γενιά  μας μεγάλωσε στην ζεστή αγκαλιά του δικομματισμού. Ενός δικομματισμού που, λαίμαργα, φρόντισε να μας αναθρέψει με τις αξίες που στην συνέχεια θα χρησιμοποιούσε ως λίπασμα για να συνεχίσει τον φαύλο του κύκλο.

Η ιστορική αυτή συγκυρία, μέσα στην λάβα της οικονομικής κρίσης, ένα σφάλμα στο μαεστρικά πλεγμένο ιστό της διαπλοκής, μας δίνει την δυνατότητα να ξεφύγουμε και να χτυπήσουμε το κατεστημένο στην βάση του. Ένα κατεστημένο που μας θέλει νωχελικούς και τεμπέληδες γιατί έτσι εξυπηρετεί την ύπαρξη του. Είμαστε έτοιμοι να σηκωθούμε συνειδητά από τον ζεστό μας καναπέ; Βέβαια η ανατροπή μέσω κάλπης είναι η πρώτη μάχη, αλλά ο πόλεμος θα νικηθεί μόνο εάν αφήσουμε πίσω οριστικά την αδιαφορία προς την πολιτική και πάρουμε επιτέλους τις αποφάσεις που συνειδητά επιλέξαμε.

Έχοντας ένα πιο υψηλό μορφωτικό επίπεδο από ότι οι προηγούμενες γενιές, λόγω της πιο εύκολης πρόσβασης στην γνώση και με εργαλεία όπως το Διαδίκτυο που αποτελεί μια ανεξάντλητη και εύχρηστη πηγή πληροφοριών, έχουμε όλα τα εφόδια να κάνουμε την αλλαγή. Στον τομέα της πολιτικής θα μείνουμε αναλφάβητοι; Έτσι είμαστε εύκολη λεία στα αρπακτικά του συστήματος που μας ποδηγετούν αναίμακτα. Σκεφτείτε την περίπτωση της γιαγιάς σας, που ακολουθεί κάθε σας συμβουλή σε ότι άφορα τις ηλεκτρονικές συσκευές, αφού η άγνοια της την οδηγεί στην αναζήτηση βοήθειας από έναν “ειδήμονα”. Δεν ακολουθεί πιστά κάθε σας συμβουλή; Έτσι και οι πολιτικοί του κατεστημένου. Παρουσιάζονται ιδανικά από τα media ως “ειδήμονες” και μας κατευθύνουν χωρίς να χρησιμοποιήσουν καν πειστικά επιχειρήματα.

Οι συγκυρίες τα έφεραν έτσι ώστε να βρεθούμε προ των ευθυνών μας σε λίγες μέρες. Το μέλλον μας παίζεται στις υπογραφές αυτών που θα επιλέξουμε ΕΜΕΙΣ να ψηφίσουμε, για αυτό είναι απαραίτητο να ξυπνήσουμε και να ενδιαφερθούμε περισσότερο. Η επιλογή μας στην κάλπη πρέπει να είναι προϊόν ώριμης σκέψης, όχι επιλογή της τελευταίας στιγμής ούτε αγγαρεία ενός Κυριακάτικου πρωινού.

Η ψήφος μπορεί να θεωρείται δικαίωμα και υποχρέωση, ορθώς, αλλά είναι και όπλο. Είναι το όπλο που μας άφησαν οι σκληροί αγώνες που έδωσαν οι προηγούμενες γενιές και έρχεται στα χέρια μας για να πολεμήσουμε και εμείς στην μάχη της εποχής μας. Στην μάχη εναντίον του σάπιου κατεστημένου.

Πολλοί θα ρωτήσουν εάν υπάρχει μέτωπο εναντίον του κατεστημένου στον πολιτικό χώρο. Κατ’ εμέ, ναι! Υπάρχει μια λύση εμπεριστατωμένη, που λαξεύτηκε μέσα από αγώνες στους δρόμους, με πορεία ανάλογη ενός κινήματος που σκοπεύει να κυβερνήσει υπεύθυνα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε από τα ποσοστά του 3 και 4 % για να είναι το ΜΟΝΟ κόμμα που δεν συρρίκνωσε η κρίση αλλά το γιγάντωσε. Αυτό συνέβη για ένα και μόνο λόγο. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο συνασπισμός των ανθρώπων που τον αποτελούν, των ιδεών τους και της δύναμής τους. Δεν είναι ούτε κόμμα του νερού, ούτε κόμμα των ΜΜΕ. Δεν προσπάθησε ποτέ να πάρει ψήφους μέσα από ρητορικές μίσους. Μεταλλάσσεται μέσα από τα μέλη του και κινείται βάση αυτών. Για αυτό και έχει την συνέχεια και την άνοδο που έχει.

Στις 25 του Γενάρη η γενιά μας λοιπόν έχει δύο επιλογές:
Μνημόνιο ή μάχη! Μνημόνιο ή ελπίδα! Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ!

Περικλής Ραράκος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου